سیم الکترومغناطیسی که به عنوان سیم پیچی نیز شناخته می‌شود، یک سیم عایق‌دار است که برای ساخت کویل یا سیم‌پیچ در محصولات الکتریکی استفاده می‌شود. سیم الکترومغناطیسی معمولاً به سیم لاکی، سیم پیچیده شده، سیم پیچیده شده با لاک و سیم عایق معدنی تقسیم می‌شود.
سیم الکترومغناطیسی یک سیم عایق‌بندی شده است که برای ساخت کویل یا سیم‌پیچ در محصولات الکتریکی استفاده می‌شود و به عنوان سیم پیچی نیز شناخته می‌شود. سیم الکترومغناطیسی باید الزامات کاربردهای مختلف و فرآیند تولید را برآورده کند. مورد اول شامل شکل، مشخصات، توانایی کار در دمای بالا در کوتاه مدت و بلند مدت، ارتعاش قوی و نیروی گریز از مرکز در سرعت بالا در برخی موارد، مقاومت الکتریکی، مقاومت در برابر شکست و مقاومت شیمیایی در ولتاژ بالا، مقاومت در برابر خوردگی در محیط‌های خاص و غیره است. مورد دوم شامل مقاومت در برابر کشش، خمش و سایش در هنگام سیم پیچی و جاسازی و همچنین الزامات تورم و خوردگی در هنگام اشباع و خشک شدن است.
سیم‌های الکترومغناطیسی را می‌توان بر اساس ترکیب اولیه، هسته رسانا و عایق الکتریکی آنها طبقه‌بندی کرد. به‌طورکلی، این طبقه‌بندی بر اساس ماده عایق و روش تولید مورد استفاده در لایه عایق الکتریکی انجام می‌شود.
کاربرد سیم‌های الکترومغناطیسی را می‌توان به دو نوع تقسیم کرد:
۱. هدف کلی: عمدتاً برای موتورها، لوازم الکتریکی، ابزارها، ترانسفورماتورها و غیره برای تولید اثر الکترومغناطیسی از طریق سیم‌پیچ مقاومت استفاده می‌شود و از اصل القای الکترومغناطیسی برای تبدیل انرژی الکتریکی به انرژی مغناطیسی استفاده می‌کند.
۲. کاربرد ویژه: قابل استفاده در قطعات الکترونیکی، وسایل نقلیه انرژی نو و سایر زمینه‌ها با ویژگی‌های خاص. به عنوان مثال، سیم‌های میکروالکترونیکی عمدتاً برای انتقال اطلاعات در صنایع الکترونیک و اطلاعات استفاده می‌شوند، در حالی که سیم‌های ویژه وسایل نقلیه انرژی نو عمدتاً برای تولید و ساخت وسایل نقلیه انرژی نو استفاده می‌شوند.